ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Ο ΜΠΑΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΟ «ΑΛΑΤΙ & ΠΙΠΕΡΙ»

Ολοσέλιδη συνέντευξη στο περιοδικό γεύσης «αλάτι & πιπέρι» (τεύχος 4, Μάης 2013) που κυκλοφορεί με την εφημερίδα Παραπολιτικά παραχώρησε ο Γιάννης Βογιατζιδάκης ή Μπακαλογιάνννης.Μίλησε στη Νανά Δαρειώτη για την τέχνη του μπακάλη, «Όσα ξέρει ο μπακάλης». Ακολουθεί η συνέντευξη αναλυτικά:
Το εξώφυλλο του περιοδικού «αλάτι & πιπέρι».














Στο χωριό μου, στις Σαϊτούρες Ρεθύμνου, έκανα χειρωνακτική ζωή. Πρόβατα και χωράφια. Δεν είμαι αλεξιπτωτιστής. Στο σχολείο, γινόμουν κάθε χρόνο και... χειρότερος. Ξεκίνησα ως πλακάς και μαρμαράς. Ήρθα στην Αθληνα, δούλεψα και στο Ηρώδειο ένα διάστημα. Ενιωσα, παρατήρησα, ρώτησα, συζήτησα και μελέτησα τη δουλειά. Γρήγορες σκέψεις και αργές κινήσεις. Μέτρησα τα πράγματα. Και βούτηξα στη θάλασσα...
Είμαι ο πρώτος στην οικογένεια που ασχολείται με αυτό που λένε «εμπόριο». Ήξερα τη γραβιέρα και τη μυζήθρα από τότε που ήταν γάλα και από πιο πριν. Από τότε που έβοσκε το «οζό» και η «αίγα» (πρόβατο και κατσίκα). Η οικογένειά μου έφτιαχνε μυζήθρες, γιαούρτια, γραβιέρες και τα ομοειδή.
Ο Μπακαλογιάννης ποζάρει για το φακό του περιοδικού κρατώντας με χαρακτηριστική άνεση μερικά από τα τυριά του.
Έκανα έρευνα αγοράς (μη φανταστείτε στατιστική επεξεργασία και ερωτηματολόγια). Μια μεγάλη κουζουλάδα αντιστοιχεί στον καθένα κι έγω έκανα τη δικιά μου. Για την ακρίβεια έκανα δυο! Μια στο Παγκράτι και μια στην Ηλιούπολη. Δόξα τω Θέω, όλα πάνε μια χαρά! Να σου πω και μια μπακαλογιαννομαντινάδα: «Σα μπαίνω στο Μπακάλικο, Ηλιούπολη-Παγκράτι / μήδε μπορώ ν’ αντισταθώ, μήδε να κάνω κράτει».
Σε πολλά προϊόντα τα μπακάλικα είναι φτηνότερα από τους κολοσσούς. Κι ας μιλάμε για άλλες ποσότητες και δυνατότητες. Τα μικρά μαγαζιά αντέχουν για πολλούς λόγους. Ξέρεις από πού έρχεται το κάθε πράμα. Ο παραγωγός είναι επώνυμος. Τα προϊόντα, που διατίθενται «χύμα», επιτρέπουν καλύτερες τιμές χωρίς επιβάρυνση από το κόστος συσκευασίας, διαφήμισης-μάρκετινγκ και ταμπέλας. Οι γεύσεις από τις ιδιαίτερες πατρίδες ανακαλούν μνήμες. Πίνεις ρακή και... μεταφέρεσαι στη Μεγαλόνησο: «Πότε θα ξεμεθύσουμε να πιούμενε και πάλι / ρακή απ’ το Μπακάλικο απού δε φέρνει ζάλη».
Πολλοί ρωτούν λεπτομέρειες, διαβάζουν οι ίδιοι, ψάχνονται. Αλλοι πάλι ρωτούν τον Μπακαλογιάννη κι ό,τι τους πω, αυτό είναι! Άλλοι δοκιμάζουν και κόψε μου από εδώ και δώσε να πιω μια ρακή και να δοκιμάσω και την άλλη. Καλά κάνουν κι αυτοί.
Ως μπακάλης, το εργαλείο σου, όσο και να φαίνεται παράξενο, είναι η γλώσσα, η κουβέντα. Να μην κουράζεσαι να μιλάς και να εξηγείς. Κι όλο αυτό να σου βγαίνει αβίαστα, όχι με το ζόρι. Να είσαι υπομονετικός. Να έχεις χιούμορ. Και κατανόηση. Να μην είσαι ένα μηχάνημα που ψευτογελά και που λέει «ευχαριστώ» φτύνοντας τις λέξεις μέσα από τα δόντια του. Από συμβουλές έχω χιλιάδες. Και θα τις κάνω μία: δουλειά με μυαλό κι όχι στα κουτουρού.

Συνεχώς ταξιδεύω και ψάχνω νέα προϊόντα. Έχω φτιάξει και ένα «δίκτυο κατασκόπων» ανά την Ελλάδα, που με ενημερώνει για ό,τι καινούριο και καλό κυκλοφορεί. Είναι πολλοί που φτιάχνουν κάτι ξεχωριστό, αλλά μέχρις εκεί. Δυσκολεύονται στην προώθηση. Πρέπει εσύ να τους ανακαλύψεις. Αυτό το ασταμάτητο ψάξιμο σε κάνει διαφορετικό από τους άλλους. Η χαρά να ανακαλύπτεις και να αναδεικνύεις έναν «γαστρονομικό θησαυρό» είναι πολύ μεγάλη -σαν να αποκτάς ανιψάκι!
Η ολοσέλιση συνέντευξη (σελ. 16).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου